روزت را در ياب بيست و چهار ساعت كامل،به قدري بزرگ هست كه نگذاري تلف شود
پيوست:در سكوت،حرفهاي نگفته هست
در سكوت،نگفته اي پنهان است
حرفهاي عاشقانه كه هرگز گفته نمي شود
در سكوت
حقيقتي پنهان است
در نگاه خاموشي،آروزيي نهفته و
در نوشته اي ؛نگفته اي از سر ِسكوت نهفته است
ولي وقتي تكراري شود ....سكوت خواهي كرد
بيهوده نخواهي بود
تلف نخواهي كرد وقتت را و درمي يابي حقيقت را
در سكوت،حقيقتي پنهان است
در سكوت حرفهاي گونه گونه است
حقيقتي پنهان است
پيوست 2:تنها آنكه بزرگترين جا را به خود اختصاص مي دهد،جايي براي دوست داشتن ديگران مي تواند داشته باشد پيوست3:كاش آدمها وقتي بزرگ مي شن و خيلي بزرگ مي شن و خيلي مي فهمن و عاقل مي شن....يه چند وقت يه بار يادي از بچه گيشون و اينكه چي بودن و چي شدن بكنن.اگه اينطوري بشه..هيچ كس از سر دماغش كس ِديگري رو نگاه نمي كنه!هيچ غرور ِبي جهتي پيدا نمي كنه!يك كلام؛عوض نميشه پيوست4:ديگه تكراري شده!هم حرفها..هم نوشته ها،سكوتي لازم است.تا حقيقتي را در يابم.سكوتي در نوشتن
راستي بهشر قيانحتما سر بزنين.ايندفعه خيلي خوب شده.خيلي پره!نه اينكه چون خودم توش مي نويسم(ما كي باشيم با نوشته مون؟)و تعصب دارم روشها!نه!ولي ايندفعه خيلي خوشم اومد
