بر لب چشمه اي رفتن
كوزه آبي برداشتن
بر بلنداي كوهي نظر افكندن
و پيچيدن صداي ذكر ياهو در گوش كه آه ،چقدر آشناست
و برداشتن آن كوزه كه چقدر سنگين گشته است و به ناگاه ترك برداشت
......و شكست
و نگريستن آن كبوتر كه چه زيبا و چه غمگين پر زد و رفت و در مه غليظ و صداي آسمان گم شد
دانه اي بر گرفتن
رفتن و نماندن
مانند يك كبوتر
گم گشتن در آسمان
غرق در آسمان بودن
مانند يك كبوتر و نواي آن نيلبك چوبين و
ذكر هميشگي
رفتن و نماندن مانند يك كبوتر